Bütün ömrüm boyu,
uzaqlara can atdım,
uzaqlar çağırdı məni
Və bir gün gördüm ki,
uzaqlarda,çox uzaqlarda
məni gözləyir
uzaqların İblis adlı gəzəyəni,
və bir də,
göylərin əfəndisi--qara dəlik...
Əlimi üzdüm uzaqlardan
üzdüm birdəfəlik.
Sonra içimdən
yaşıl bir səs gəldi:
--Ey zır dəli adam,
Nə o boşluğu,
nə də o İblisi eyninə alma,alma!
Uzaqlardan da uzaqlarda
Bir sirr,bir işıq var--"Qızıl Alma"...
Sonra göy üzünün boşluğuna bağırdım,
sonra,sonra səni çağırdım:
-De,hardasan?!
Mən səndən Mərhəmət uma-uma,
yıxılıram ey Tanrım, içimdəki uçruma!
Ancaq, Tanrım, Mənnən nigaran qalma;
Nə yaxşı uzaqların var,
Və nə yaxşı,
Bu uzaqların sonunda "Qızıl Alma"!
Rüstəm Behrudi